De agrarische sector is Lisette Vos (37) allerminst vreemd. Haar ouders runden een melkveebedrijf en besloten vanwege de aanleg van de Betuwelijn te vertrekken naar Normandië in Frankrijk. En dus ging Vos op 14-jarige leeftijd met haar ouders en broer mee naar Frankrijk. Daar volgde ze de BPREA, een studie die we hier kennen als de Middelbare Agrarische School. Hoewel ze het boeren wel zag zitten, wilde ze dat niet in Frankrijk en ze keerde op twintigjarige leeftijd terug naar Nederland. Inmiddels is ze moeder van twee kinderen en heeft ze samen met haar man een vleesveebedrijf in Nieuwland (Ut.). Daarnaast verzorgen ze met een andere bedrijfstak het licht en het geluid bij veel van de trekkertrekwedstrijden die er in Nederland worden gehouden. Verder werkt Vos drie dagen in de week bij Hamoen. Het mechanisatiebedrijf in Ameide (Ut.) voert onder meer de merken Case IH, Steyr, Lemken en Vredo.
Tekst gaat verder onder de foto
Hoe is je carrière in de mechanisatiesector begonnen?
“Ik had in Frankrijk de BPREA afgerond en ging toen ik 20 was terug naar Nederland. Ik had werk nodig en kon aan de slag als trekkerchauffeur bij een aannemer in Geldermalsen (Gld.). In die tijd heb ik wel eens gesproken met de bedrijfsleider van Amebec in hetzelfde dorp. Hem heb ik verteld dat ik het leuk vind om op de trekker te rijden, maar dat ik dat niet mijn hele leven zou willen blijven doen. Dat heeft hij onthouden, want op een dag zocht het bedrijf een magazijnchef. Ik gaf aan dat ik de opleiding daarvoor niet had gevolgd. Maar de bedrijfsleider vond dat een gesprek geen kwaad kon. Dat had tot gevolg dat ik in 2011 aan het werk ging in het magazijn van Abemec.”
En nu werk je bij Hamoen. Hoe is dat gegaan?
“Ik werkte een jaar of vijf bij Abemec en wilde graag een dag per week minder gaan werken. Dat werd lastig bij dat bedrijf, dus ben ik op zoek gegaan naar iets anders. Na een gesprek met directeur Hans Rozendaal kon ik hier in Ameide aan de slag. Dat was in 2017.”
Wat maakt het werk interessant?
“Er is geen dag hetzelfde. Je bent constant in beweging en wil de klant zo goed en zo snel mogelijk helpen. Het is daarom van belang dat de onderdelenvoorraad altijd op orde is. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de in- en verkoop van onderdelen. Om onder aan de streep een mooie marge over te houden, moet ik optimaal inkopen. En dat is een mooie uitdaging.”
Dus je hebt alle benodigde onderdelen voor handen?
“Alles wat de klanten of onze monteurs nodig hebben, ligt op voorraad in het magazijn. Natuurlijk moeten we voor een complete motorrevisie wel eens een onderdeel bestellen. Maar dan hebben we het de ochtend erna in huis.”
Is er in de loop van de jaren iets veranderd wat jou werk betreft?
“Onderdelen blijven onderdelen. Daaraan is niets veranderd. Wel weet ik van vroeger dat boeren vaak gingen shoppen op plekken waar de onderdelen het goedkoopst waren. Maar dat is wel wat veranderd. Onze klanten weten dat ze bij ons goed geholpen worden en gaan daarom niet zo snel ergens anders kijken om te kijken of het nog goedkoper kan. We bieden meestal ook wel alternatieven aan als die er zijn. Klanten vinden het belangrijk dat de service goed en snel is op de momenten dat ze de trekker of machine het hardste nodig hebben.”
Je bent één van de weinige vrouwen die in de mechanisatiesector werkt. Voelde je je meteen thuis in deze wereld?
“Bij Hamoen werkt nog een vrouw. Zij zit op kantoor. Verder kom je inderdaad weinig dames tegen in werkplaatsen en magazijnen van mechanisatiebedrijven. Toch voelde ik me meteen thuis in deze wereld. Ik kan me goed staande houden in een mannenwereld omdat ik altijd al beter overweg kan met mannen dan met vrouwen. En dat is denk ik wel een vereiste als je, zoals ik, bij een mechanisatiebedrijf werkt.”
Mis je het werk als trekkerchauffeur wel eens?
“Het werk in het magazijn vind ik prachtig, maar op ons vleesveebedrijf thuis doe ik ook trekkerwerk. Maaien, schudden,harken. Dus mijn werk als chauffeur hoef ik niet te missen.”
En een gewetensvraag: welk merk trekker rijd je?
“Dat is een Case. Maar voor elke trekker geldt: er gaat een keer iets kapot. De onderdelen heb ik wat dat betreft voor het oprapen.”